MOOI MAKER
Van kleins af aan ben ik er al op gefocust om alles om mij heen mooier te maken dan de werkelijkheid. Waar het vroeger voor mij als kind een belangrijke manier was om mezelf staande te houden, is het nu een onderdeel geworden van wie ik ben. Door levenservaring en 15 jaar werken binnen de hulpverlening weet ik echter dat het doorleven van pijn en verlies onvermijdelijk is en zelfs nodig is om een diepe connectie met jezelf te maken. We worden allemaal geconfronteerd met afscheid, frustratie en ziekte. Het afweren van deze gebeurtenissen doet afbreuk aan wie je werkelijk bent. Door met je aandacht bij de situatie te blijven en verder te kijken dan de uiterlijke omstandigheden geeft richting voor die versie van de werkelijkheid waar je hart naar verlangt.
OMDAT ER ZOVEEL LIEFDE AAN VOORAF GING
Afscheid nemen van een hoofdstuk in je leven, een pijnlijke herinnering óf juist een bijzondere periode die jou heeft gevormd kan veel impact met zich meebrengen. Jouw eigen levensdoek maken of dat van een dierbare kan tijdens momenten van liefde, afscheid en loslaten een waardevolle rol spelen.
Het is een krachtige manier om te helen en emoties en herinneringen een MOOIE plek in jezelf en in huis te geven.
Afscheid nemen van een dierbare is ontzettend verdrietig en de huidige omstandigheden hebben onder andere een grote impact op de rituelen die tijdens het nemen van afscheid heel belangrijk zijn.
Het maken van een levensdoek van degene die jou zo dierbaar was kan een manier zijn om samen met andere nabestaanden vanuit verbinding herinneringen op te halen en stil te staan bij zijn/haar leven.
Er zijn talloze mogelijkheden om het maken van een levensdoek als ritueel in te zetten en alle liefde die aan het afscheid vooraf ging kleur en betekenis te geven.
Het levensdoek is een tastbare herinnering voor in huis en kan tijdens een latere ceremonie, als liefdevol ritueel, worden opgehangen. Ook voor (klein)kinderen kan het maken van een levensdoek helpend zijn bij de verwerking van hun verlies en verdriet. Bijvoorbeeld in de week naar de uitvaart.
Een blijvend aandenken waar het leven niet eindigt maar voor altijd zichtbaar blijft.