Bij afscheid, rouw en loslaten

Rouw is geen vastomlijnd proces; alle stadia van rouw zoals de verbijstering, de ontkenning, het magisch denken, het verdriet, de acceptatie lopen door elkaar heen. 

Rouw is liefde die geen bestemming meer heeft, hoorde ik iemand eens zeggen. Al die tederheid, bewondering, kameraadschap kan niet meer vrijuit naar je dierbare stromen, pakt zich samen en slaat naar binnen. Het kan een voelbare pijn in het lichaam geven, je adem afsnijden, het hart zwaar maken.

Het enige wat een mens kan doen met al die liefde die geen reisdoel meer heeft is herdenken.

Het levensdoek is een MOOIE, liefdevolle en verzachtende manier om te gedenken. Het helpt het gemis tastbaar en draaglijker te maken. Alles wat je kunt doen is herinneren, te leven met het gemis. Alles wat je kunt proberen is het leven, inclusief het verlies, de moeite waard te vinden. 

'Een blijvend aandenken waar het leven niet eindigt, maar eeuwig zichtbaar blijft.'